Wielki pedagog, wybitny historyk, wskrzesiciel igrzysk olimpijskich, krzewiciel idei fair play, organizator i propagator . W bieżącym roku obchodzimy 150 rocznicę urodzin francuskiego barona, Pierre'a de Coubertin. Muzeum Sportu i Turystyki włącza się w ogłoszony przez Polski Komitet Olimpijski Rok Coubertinowski poprzez różne wydarzenia.

Jest rok 393 n.e. Cesarz Teodozjusz I Wielki wydaje dekret zakazujący organizowanie igrzysk olimpijskich. Pozbawiam tym samym cały świat najważniejszego obecnie sportowego wydarzenia. Okres tej najdłuższej w historii olimpiady trwał ponad 1500 lat.

Na szczęście dla całego sportowego środowiska 1 stycznia 1863 roku w Paryżu na świat przychodzi Pierre de Coubertin – syn francuskich arystokratów. Ojciec widział młodego Pierre'a w służbie wojskowej lub jako dyplomatę, jednak nie to było jego powołaniem. Odnalazł je podczas licznych podróży za granicę, głównie do Anglii i Grecji. Jego fascynację wywołał angielski system szkolnictwa, który koncentrował się nie tylko na nauce merytorycznej, ale także na rozwijaniu sprawności fizycznej uczniów. Zapragnął tego samego dla uczniów francuskich szkół. Natomiast podróże po Grecji oraz odkrycie przez archeologów starego stadionu w Olimpii sprawiły, że Coubertin zaczął zastanawiać się jak połączyć swoje zainteresowania.

Rozwiązanie okazało się proste, a przynajmniej sam koncept. Podczas międzynarodowego kongresu działaczy sportowych w Paryżu Coubertin zgłasza pomysł wskrzeszenia igrzysk olimpijskich. Z jego inicjatywy dnia 23 czerwca 1894 roku zostaje powołany Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Dzieje się to również przy pomocy jego prywatnych środków finansowych. Jego idea ziściła się w kwietniu 1896 roku – stadion w Atenach wypełnił się ludźmi z okazji I Nowożytnych Igrzysk Olimpijskich.

Wszystko było zaplanowane przez Coubertina. Wiele inspiracji czerpał on ze starożytnych igrzysk. To spod jego pióra wyszły: karta zasad olimpijskich, protokół ceremoniału olimpijskiego, tekst przysięgi olimpijskiej oraz symbol ruchu olimpijskiego. Jego marzeniem było również włączenie do programu igrzysk rywalizacji w zakresie dziedzin sztuki. Swój kolejny pomysł ogłosił w roku 1906, a już podczas Igrzysk V Olimpiady w Sztokholmie w 1912 roku odbył się pierwszy konkurs w tym zakresie. Napisał on wtedy wiersz „Oda do sportu", który pod pseudonimem zgłosił do rywalizacji. Nagrodzony złotym medalem utwór dopiero po zakończeniu igrzysk doczekał się ogłoszenia swojego prawowitego autora. Pomimo szczytnej idei rywalizację w zakresie sztuki wycofano z programu igrzysk w 1948 roku podczas Igrzysk XIV Olimpiady w Londynie.

Niestety sfera finansowa doprowadziła Coubertina – na początku sekretarza generalnego, a następie przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego – do decyzji o opuszczeniu tej organizacji. 11 lutego 1936 roku uczestnicy III sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego zgłosili osobę Pierre'a de Coubertin do Pokojowej Nagrody Nobla. Nie osiągnęli oni swojego celu, ale nie pozostawili tak ważnej dla historii sportu osoby w potrzebie. Założyli oni Fundusz Pierre'a de Coubertin, na który zebrali 50 000 franków szwajcarskich, aby wspomóc byłego działacza.

Tworząc ideę nowożytnych igrzysk olimpijskich, Coubertin pragnął, aby rozgrywane podczas ich trwania zawody były przykładem tolerancji i równości, aby poprzez rywalizację na boisku umacniały się pokojowe więzi między narodami.

W wieku 75 lat, dnia 2 września 1937 roku umiera baron Pierre de Coubertin – francuski historyk i pedagog, mąż i ojciec dwójki dzieci, jednak na świecie znany jako wskrzesiciel igrzysk olimpijskich ery nowożytnej. Pochowany został wśród najbliższych we Francji, jednak wedle życzenia serce Coubertina zostało złożone w jego umiłowanej Olimpii.