Należał do Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego i zasłużył się w nim jako doskonały sportowiec. Czterokrotnie zdobył tytuł mistrza Polski: raz w czwórce ze sternikiem w 1926 r., raz w czwórce bez sternika w 1929 r., i dwukrotnie w ósemce w 1933 r. i 1935 r. Poza tym w mistrzostwach Polski zdobył też 8 srebrnych medali i 3 brązowe. Czterokrotnie startował też mistrzostwach Europy, dwukrotnie zajmując trzecie miejsce (w Lucernie 1926 i Bydgoszczy 1929). W 1928 wystąpił na igrzyskach w Amsterdamie, gdzie zdobył brązowy medal, pierwszy w historii polskiego wioślarstwa, występując w czwórce ze sternikiem z B. Drewekiem (sternikiem), F. Bronikowskim, E. Jankowskim oraz B. Ormanowskim. Przegrali wtedy ze Szwajcarią w czasie 7:12,8 wobec czasu przeciwników 7:01,4.

Zmobilizowany we wrześniu '39, został przydzielony do Ośrodka Zapasowego 15. Dywizji Piechoty. 30.IX.1939 r. został wzięty do niewoli pod Lublinem i umieszczony został w obozie jenieckim w Radomiu.

Po wojnie pełnił funkcję wicedyrektora Komunalnej Kasy Oszczędności w Bydgoszczy, w której pracował przed wojną. W roku 1960 zamieszkał w domu zakonnym w Sokółce k. Polanicy Zdroju, przyjmując cztery lata później śluby wieczyste Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Marii oraz Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu. 9.III.1968 r. uległ wypadkowi motocyklowemu i 26 kwietnia zmarł w szpitalu.