Urodzony 13.III. 1911 r. w Bydgoszczy, ukończył gimnazjum klasyczne. Zdobył wykształcenie teletechnika. Od 1927 r. należał do Gimnazjalnego Towarzystwa Wioślarskiego „Wisła”, a następnie na przemian do BTW (w latach 28-31 i 34-35) oraz warszawskiego TW (32-33 i 36-39). Był trzynastokrotnym mistrzem Polski w wioślarstwie w kategoriach: dwójka ze sternikiem (1933, 36 i 39), dwójka bez sternika (1938 i 39), czwórka ze sternikiem (1933, 34 i 35), czwórka bez sternika (1929, 36 i 39) oraz w ósemce (1930 i 31). Czterokrotnie uczestniczył w mistrzostwach Europy, zajmując trzecie miejsce w roku 1929 i drugie w 1933.

W 1932 brał udział w igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, zdobywając brąz w kategorii czwórek ze sternikiem z czasem 7:26,8, w zespole: J. Skolimowski (sternik), E. Kobylański, J. Ślązak i S. Urban. Warto przy tym wspomnieć, że w eliminacjach zajęli pierwsze miejsce, osiągając czas 7:04,2. Natomiast w kategorii dwójek ze sternikiem, w zespole z J. Ślązakiem zdobył srebro, z czasem 8:31,2.

W roku 1939 był plutonowym podchorążym. Walczył w ramach Wojska Polskiego na Bliskim Wschodzie, w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich. Za uczestnictwo w obronie Tobruku otrzymał Krzyż Walecznych. Następnie wraz z III Dywizją Strzelców Karpackich  uczestniczył w walkach we Włoszech, uczestniczył w szturmie na Monte Cassino, zajęciu Ankony i Bolonii. Dwukrotni ranny, zdobył po raz drugi Krzyż Walecznych.

Po wojnie zamieszkał w Londynie, przebywając tam aż do śmierci. Zmarł 8.III.1968 r.