Urodzony 26.II.1907 r. w Bydgoszczy. Kształcił się w Szkole Rzemiosł Artystycznych, ze specjalizacją w budowie stylowych mebli.

Od roku 1925 r. należał do BTW. Prędko ujawnił się jego talent, skoro już w 1926 r. uzyskał tytuł mistrza Polski w kategorii czwórek ze sternikiem, powtórzony w 1929 r. w kategorii czwórek bez sternika. Osiągnął również trzykrotne wicemistrzostwo w ósemce (1926, 28 i 30) oraz raz jeszcze w czwórce ze sternikiem w 1928 r. Brał też udział w mistrzostwach Europy w Lucernie w 1926 (3 miejsce, czwórka ze sternikiem) i Bydgoszczy w 1929 r. (również 3 miejsce, czwórka bez sternika).

Reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r., zdobywając pierwszy, brązowy medal dla polskich wioślarzy w kategorii czwórki ze sternikiem wraz z B. Drewekiem (sternikiem), L. Birkholcem, E. Jankowskim i B. Ormanowskim, osiągając czas 7:12,8.

W 1930 r. ukończył służbę wojskową w pułku lotnictwa morskiego w Pucku, a wraz z nią również i swoją karierę sportową. Rozpoczął wówczas pracę w firmie swego ojca Fabryka Mebli Bronikowski i Syn, stając się współwłaścicielem. W latach 1930-34 należał jeszcze do zarządu BTW, lecz przed II wojną światową nie wrócił już do sportu.

W 1939 r. uczestniczył w obronie Warszawy. Następnie pracował przymusowo w zakładzie produkującym amunicję w Łęgnowie, jednocześnie należąc do ruchu oporu.

Po wojnie pracował znów w swojej fabryce mebli, która została w 1953 r. upaństwowiona i stała się Bydgoską Fabryką Mebli. W 1956 r. przeprowadza się wraz z rodziną do Milanówka, gdzie prowadzi zakład stolarski. W 1946 r. wziął jeszcze udział w mistrzostwach Polski, zdobywając złoty medal w kategorii dwójki ze sternikiem. Od lat 50-tych był trenerem wioślarskim i działaczem PZTW. Zmarł 1 grudnia 1964 roku w Milanówku.