Urodzony 29.XI.1904 r. w Bobryku, ukończył szkołę powszechną i techniczną w rosyjskich Homlu i Samatrze, dokąd uciekła jego rodzina przed rewolucją październikową. Dopiero w 1923 r. wrócił do Polski, gdzie wkrótce rozpoczął pracę jako technik budowlany. Służbę wojskową odbył w 36 pp. w Warszawie.

Należał do Klubu Wioślarskiego 04 w Poznaniu w latach 1926-34. Był trzykrotnym mistrzem Polski w dwójce bez sternika (1929, 30, 31) oraz dwukrotnym mistrzem w czwórce bez sternika (1930, 33). Brał udział w mistrzostwach Europy w Bydgoszczy 1929 (srebro, dwójka bez sternika wraz z Janem Krenzem-Mikołajczakiem), Liège 1930 (złoto w tej samej kategorii) oraz Paryżu 1931 (wicemistrz w czwórce bez sternika). Najwyższe jego osiągnięcie miało miejsce jednak na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 r., gdzie zdobył brązowy medal w kategorii dwójek bez sternika z czasem 8:08,2. Powszechnie nazywany był „Bijou”, „Klejnot”.

W 1935 r. zakończył karierę sportową i przeniósł się do Warszawy. Tam został trenerem sekcji wioślarskiej AZS, pracując również w firmie handlowej.

Zmobilizowany w 1939 r., pełnił służbę sanitarną w Brześciu nad Bugiem. Dostał się do radzieckiej niewoli, a w ramach wymiany jeńców został internowany przez Niemców w Kunau, a następnie przenoszony do różnych obozów. W niewoli przebywał 4 lata, dopiero w 1944 r. udało mu się uciec i ukryć się w Warszawie. Przybrał nazwisko Józef Kobylański. Uczestniczył w powstaniu warszawskim i po klęsce został ewakuowany do Pruszkowa.

Po wojnie przeniósł się do Gdańska, zatrudniając się jako kierownik budów w Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego „Hydrobudowa 4”. Pełnił tę funkcję aż do przejścia na emeryturę w 1970 r. Uhonorowany został Wielką Nagrodą Sportową oraz dwukrotnie odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (w 1931 i 1959 r.). Zmarł w Gdańsku 18 marca 1983 r.