Urodzony 20.III.1912 w Łodzi, w kupieckiej rodzinie żydowskiej. Ukończył prywatną szkołę powszechną, po czym pojechał do Paryża (1924 r.) na naukę w Lyceum Lakanal, tam też odbył studia. Już we Francji podjął stały trening w fechtunku, uprawiał też lekkoatletykę, tenis i piłkę nożną. Pierwsze sukcesy w walce szpadą odniósł na akademickich mistrzostwach Paryża (3 miejsce) oraz otwartych mistrzostwach Francji (6 miejsce) w 1929 r. Podjął kolejne treningi w Anglii pod kierunkiem fechmistrza Lefevre’a i w Niemczech u fechmistrza Gatzery’ego w latach 1931-32.

Po powrocie do kraju w 1934 r. był już doświadczonym szpadzistą. Wstąpił do Wojskowego Klubu Sportowego Łódź. Rok później zdobył mistrzostwo Warszawy, a następnie 2 miejsce w otwartych mistrzostwach Lwowa. Wtedy też, w 1936 r. zdobył nominację olimpijską. Na igrzyskach w Berlinie w 1936 r. osiągnął czterokrotne zwycięstwo w półfinałach, lecz przegrał starcie ze Szwedem Drakenbergiem i nie zakwalifikował się do finału. Zajął tam V-VIII pozycję w klasyfikacji.

Po powrocie do Polski osiągał dalsze sukcesy, zmieniając klub na ŁKS. Był dwukrotnym mistrzem łodzi w turnieju szpadowym (1938-39), mistrzem krajów skandynawskich we Szwecji (1938) i wicemistrzem Polski (1939). Złożył przysięgę olimpijską przed mającą się odbyć w 1940 r. olimpiadą w Helsinkach.

W 1939 r. uczestniczył w kampanii wrześniowej, następnie schronił się we Lwowie, gdzie walczył w sekcji szermierczej klubu Spartak. Brał udział w mistrzostwach ZSRR w Charkowie 29.XI-3.XII. 1940 r., gdzie zdobył tytuł wicemistrzowski. Po wkroczeniu Niemców starał się uzyskać paszport jednego z krajów południowoamerykańskich, i w ten sposób wpadł w pułapkę gestapo. Został wywieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Jego nazwisko widnieje na wykazie więźniów w Ostindustrie z 1943 r., przypuszcza się, że w tym roku został zamordowany.