Urodzony 16 marca 1897 roku w Warszawie. W szkole podstawowej uczestniczył w tajnych kursach samokształcących i zajęciach paramilitarnych.

Legionista (1915-1917), wstąpił do Wojska Polskiego (1 listopada 1918) pełniąc służbę w adiunkturze Komendy w Warszawie, następnie w 11. Pułku Ułanów uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 został zwolniony do rezerwy.

Przez cały okres międzywojenny prowadził zakład garbarski swojego ojca. Wówczas zainteresował się jazdą na rowerze. W latach 1921- 1928 startował w barwach WTC, 2 kolejne lata w barwach Legii. W latach 30. 15 z 21 rekordów należało do niego. Startował niemal we wszystkich konkurencjach: długodystansowych, sprinterskich, stayerowskich (był arcymistrzem wraz z prowadzącym na motorze Stefanem Jankowskim- pojedynczo, parami, drużynowo, na szosie). W 1921 zwyciężył pierwsze mistrzostwa Polski, w 1925 zwyciężył pierwszy wieloetapowy wyścig Dookoła Województwa Warszawskiego. Największe sukcesy bił na torze: w 1921 – 2., w 1923 – 3. 2-krotnie (1925, 1928) sięgnął po nieoficjalne rekordy świata w wyścigu drużynowym na 4000m. W tej konkurencji startował na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 w Paryżu, gdzie udało mu się dotrzeć do ćwierćfinału z najlepszym czasem, choć ostatecznie został pokonany przez Holendrów zdobywając srebrny medal. Po olimpiadzie skoncentrował się na motorach. Po raz ostatni wystąpił w 1937 roku w pojedynku dla weteranów podczas zamknięcia Dynasów.

Działał społecznie w ruchu sportowym  Legii i w Zrzeszeniu Hodowli Gołębi Pocztowych. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie i brał udział w konspiracyjnych spotkaniach działaczy WTC. Po wojnie prowadził zakład garbarski i zajmował się szkoleniem psów myśliwskich.

Zmarł 11 sierpnia 1972 roku w Warszawie.