Urodzony 4.IX.1901 roku w Zarubińcach w woj. tarnopolskim, uczęszczał do Realnego Gimnazjum Prywatnego im. A. Mickiewicza we Lwowie. Przerwał naukę w VI klasie, aby uczestniczyć w obronie Lwowa od 5.XI do 10.XII 1918 roku. Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie wstąpił do 8 pułku ułanów, zdał maturę w czerwcu 1920 r. i rozpoczął studia na ASP na wydziale malarstwa, które trwały do 1927 r. Rok później odbył II kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W 1936 r. uzyskał stopień porucznika rezerwy.
Od 1922 r. należał do sekcji szermierczej AZS w Krakowie. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski (1924 i 28) oraz wicemistrza (1925 i 26) w szpadzie. W mistrzostwach Polski w szabli zajął zaś II miejsce w 1925 i trzykrotnie IV miejsce w latach 1924, 26 i 27. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie w 1928 r., gdzie w drużynie z T. Friedrichem, K. Laskowskim, A. Papeém, W. Segdą i J. Zabielskim zdobył brązowy medal dla Polski. Wtedy też ukończył swoją karierę sportową.
Jako porucznik rezerwy w 1939 r. walczył w służbie KOP. Jego los nie jest znany. Przypuszcza się, że po klęsce kampanii wrześniowej usiłował się przedrzeć na Węgry, lecz zginął podczas tej próby.
