Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie z dużym smutkiem i żalem przyjęło wiadomość o śmierci wybitnego sportowca i olimpijczyka, najwszechstronniejszego szermierza w naszych dziejach, zwycięzcę Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” z 1963 roku - mecenasa RYSZARDA PARULSKIEGO.
Po zakończeniu wspaniałej kariery sportowej Ryszard Parulski, będąc czynnym adwokatem, został na wiele lat działaczem sportowym i olimpijskim. Na tym nowym polu zanotował sukcesy nie mniejsze niż na planszy szermierczej. Był, między innymi, prezesem Polskiego Związku Szermierczego i wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, założycielem Towarzystwa Olimpijczyków Polskich i pomysłodawcą oraz realizatorem kręgu Gloria Optimis na terenie warszawskiej AWF oraz Fundacji Gloria Victis.
W tych wszystkich rolach, przez długie lata, Ryszard Parulski miał kontakty z Muzeum Sportu i Turystyki. Był darczyńcą Muzeum. Jednak jego najoryginalniejszym darem okazała się plansza ze statystycznym opracowaniem wszystkich zwycięzców Plebiscytu Przeglądu Sportowego, która od 2006 roku, przez kilkanaście miesięcy, była eksponowana na ekspozycji stałej Muzeum. Od czasu przeprowadzki do Centrum Olimpijskiego nasze kontakty stały się częstsze. W czasie montażu wystawy stałej „Dzieje sportu polskiego i olimpizmu” Pan Prezes doglądał prawie każdego dnia co i jak robimy, jak postępują prace montażowe. W tym czasie powierzył nam też swoje najcenniejsze trofea sportowe – srebrny medal olimpijski z Tokio i brązowy medal z Meksyku. Dzięki jego „wstawiennictwu” do Muzeum trafiły też medale olimpijskie Witolda Woydy.
W grudniu 2016 r. ukazał się nasz album „Kolekcja medali olimpijskich w zbiorach MSiT”, niestety, Pan Prezes już nie zdążył go zobaczyć i przeczytać o swoich walkach olimpijskich, nagrodzonych medalami, które możemy oglądać każdego dnia w gablocie muzealnej.
*
Urodził się w Warszawie w 1938 roku, był absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Uznany za wielki talent szermierczy we wszystkich broniach i kategoriach wiekowych, związany z klubem Marymont. Jako junior zdobył tytuł mistrza świata w szabli (1959), w kategorii seniorów sięgnął po mistrzowski tytuł we florecie (1961) i drużynowe pierwszeństwo w szpadzie (1963). W czasie walki zadziwiał niebywałym zaangażowaniem i temperamentem, poruszał się na planszy we własnym tempie i rytmie, zmienianym w zależności od umiejętności przeciwnika oraz warunków rywalizacji. Umiał się bić w drużynie i mobilizować do zwycięstwa zespołowe wysiłki. Stoczył dziesiątki wspaniałych pojedynków, które przeszły do historii szermierki. Jego niezapomniana postawa dotyczy mistrzostw świata w Gdańsku (1963), kiedy przegrywając 0:4 w decydującym pojedynku z zawodnikiem z Francji w ciągu 2 minut sam zadał 5 trafień i sprawił, że złoty medal należał do Polaków wraz ze zdobytym po raz pierwszy w historii Pucharem Narodów. W swojej sportowej karierze był 4-krotnym mistrzem Polski we florecie, 3-krotnym wicemistrzem we florecie i szpadzie, brązowym medalistą mistrzostw Polski we florecie; w konkurencji drużynowej – 11-krotnym mistrzem Polski we florecie i szpadzie oraz 7-krotnym wicemistrzem we florecie, szpadzie i szabli; 2-krotnym mistrzem świata we florecie indywidualnie, szpada drużynowo. Był 8-krotnym medalistą mistrzostw świata (srebro i brąz) i 2-krotnym finalistą (4. i 5. miejsce).
Będąc adwokatem występował jako obrońca sportowców, dziennikarzy sportowych, ludzi skrzywdzonych w stanie wojennym. Był wybitnym działaczem, założycielem i prezesem Fundacji Gloria Victis (1986), Olimpiada 2012 oraz Towarzystwa Polskich Olimpijczyków. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. wielokrotnie Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (za: Tuszyński, B. Polscy Olimpijczycy XX wieku).
