Niedawno dotarła do nas smutna wiadomość o tym, że 7 lutego 2021 roku zmarła wieloletnia dyrektor Muzeum Tèlesnè Vychovy a Sportu w Pradze Květoslava Štursová (1939 – 2021).
Nasze muzealne kontakty datują się na początek lat 70. XX wieku, kiedy Muzeum w Warszawie utrzymywało ożywione kontakty z kilkoma muzeami sportu z tzw. bloku socjalistycznego. Ta sytuacja była poniekąd pokłosiem bardzo udanej międzynarodowej wystawy „Sport w medalierstwie”, która miała miejsce w Warszawie w roku 1972 i w której też brało udział Muzeum z Pragi, prezentując 117 przepięknych, głównie XIX –wiecznych, medali.
W późniejszych latach współpraca muzeów w Pradze i Warszawie stawała się coraz bliższa i wielowątkowa. Spotykaliśmy się na międzynarodowych konferencjach, wystawach w innych muzeach sportu, wymienialiśmy publikacje muzealne i wystawy czasowe, pracownicy obu muzeów odbywali krótkie wizyty stażowe.
Ostatni raz spotkałyśmy się w roku 2018, kiedy w Pradze odbywał się XVI Światowy Zlot Sokolstwa, a z Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie przyjechała czteroosobowa delegacja, aktywnie biorąca udział w bardzo rozbudowanym programie towarzyszącym Zlotowi. Spotkaliśmy się wtedy w kultowej piwiarni Złoty Tigr, wspominając długie dzieje naszej osobistej przyjaźni i współpracy naszych Muzeów.
Květa Štursová była absolwentką Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Karola w Pradze. W roku 1961 uzyskała na nim tytuł dyplomowanego historyka, a w roku 1988 tytuł doktora filozofii. W Muzeum Tèlesnè Vychovy a Sportu zaczęła pracować w roku 1962 , a po dziesięciu latach, kiedy MTVS zostało włączone do struktur Muzeum Narodowego (Národni Muzeum), była samodzielnym pracownikiem naukowym. W latach 1992 – 2004 była dyrektorem Muzeum, a w roku 2005 przeszła na emeryturę. Często wtedy jeździła do swojego domu na Morwach, gdzie z upodobaniem zajmowała się sadownictwem.
Interesowała się sztuką (jej teściem był Jan Štursa, wybitny rzeźbiarz, jeden z twórców nowoczesnego nurtu rzeźby czeskiej), a w pracy zawodowej szczególnie upodobała sobie Towarzystwo Gimnastyczne Sokół, była autorką wielu ciekawych artykułów na ten temat oraz monografii „Prapory Sokola Pražskӗho” (1992), która pobudziła nas do głębszych zainteresowań dziejami polskiego TG Sokół.
Dzięki osobistym kontaktom Kvӗty , warszawskie Muzeum nawiązało bardzo miłe i twórcze relacje z Estonian Sports and Olympic Museum w Tartu. W VI tomie „Studiów i Materiałów” (Warszawa, 1992) , znajduje się artykuł Kvӗtoslavy Štursowej „Zbiory olimpijskie Muzeum Wychowania Fizycznego i Sportu w Pradze”.
Kvӗta była osobą o swoistym uroku i wdzięku, wyznającą własne kanony mody, a jej charakterystyczny kok, fryzura niezmieniająca się przez lata, ale przez wszystkich pamiętana, stała się jej znakiem rozpoznawczym. Miała syna Pawła, córkę Janę oraz wnuczkę. Była z nich bardzo dumna.
Wprawdzie już coraz mniej osób spośród personelu warszawskiego Muzeum pamięta Kvӗtę z bezpośrednich kontaktów i wizyt bowiem ostatni raz odwiedziła nas w nowej siedzibie w roku 2007, ale na pewno jej osoba zapisała się na trwale w dziejach naszego Muzeum.
Żegnaj Kvӗto, zostawiłaś trwały ślad w historii warszawskiego Muzeum Sportu i Turystyki.
