Wyścig za prowadzeniem motoru na Dynasach, Warszawa 1907 r. Lider Leonard Piotrowski, sztajer Henryk Weiss.

Na początku XX w. kolarstwo było jednym z najbardziej popularnych dyscyplin na świecie i na ziemiach polskich. W Warszawie w 1886 r. powstało Warszawskie Towarzystwo Cyklistów, które swój najważniejszy obiekt sportowy miało na Dynasach. Tworzono sekcje kolarskie w towarzystwach sportowych w innych polskich miastach. Zaczęto organizować pierwsze wyścigi szosowe, długodystansowe, popularne były wycieczki krajoznawcze na rowerach jak również kolarstwo torowe. Coraz częściej szukano nowych wyzwań. Na świecie na przełomie XIX i XX w. zaczęły być popularne próby bicia prędkości jazdy na rowerze na czas za prowadzącym motorem. 18 czerwca 1903 r. na warszawskich Dynasach odbył się godzinny wyścig, którego zwycięzcą został kolarz Władysław Mioduszewski i motocyklista Emil Szyller, którzy ustanowili rekord przejechawszy 44 km i 102 m.

Wyścig za prowadzeniem motoru był wyścigiem torowym, w którym kolarz (lider) jedzie za prowadzącym go motocyklistą (sztajerem). Kolarze ustawiali się na starcie jeden za drugim w losowej kolejności, po wystrzale pistoletu oznajmiającego start i po przejechaniu pierwszego okrążenia dołączali do swoich partnerów na motorach ustawiając za nimi (koło roweru dotykało specjalnego wałka z tyłu motoru, który kręcił się wokół własnej osi). O zwycięstwie decydowała kolejność przejechania mety oraz liczba przejechanych okrążeń.