Najwybitniejszy zawodnik w historii polskiego tenisa stołowego, to dzięki niemu Polacy zakochali się w tej dyscyplinie. Wyprowadził polski tenis stołowy ze świetlicy na światowe salony. Szalenie ambitny, zawsze walczył do końca i do tego profesjonalista w stu procentach – Andrzej Grubba był prawdziwym mistrzem ping-ponga. Co ciekawe, chociaż był leworęczny, grał prawą ręką.
Przyszedł na świat w Brzeźnie Wielkim 14 maja 1958 roku. Pochodził z nauczycielskiej rodziny. Jako młody chłopak marzył o karierze piłkarskiej, swoich sił próbował również w takich dyscyplinach jak piłka ręczna i biegi. Był wszechstronnie uzdolniony, jednak zakochał się właśnie w tenisie stołowym. Skończył Liceum Ogólnokształcące nr 3 w Gdańsku w 1977 roku, w 1987 roku obronił tytuł magistra wychowania fizycznego na gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego. Żoną Andrzeja Grubby była reprezentantka w piłce ręcznej – Lucyna Galus. Miał dwóch synów Macieja i Tomasza.
Karierę zaczynał w małym klubie LZS Zelgoszcz, mimo trudnych warunków szlifował swój talent. W latach 1972 -1973 trenował w Neptunie Starogard Gdański, później w wieku 15 lat przeszedł do AZS Uniwersytet Gdański (1973 – 1976). Do klubu ściągnęła go matka Leszka Kucharskiego, naszego wspaniałego zawodnika, z którym później na treningach toczyli boje, które dały im obu wiele dobrego po względem umiejętności. Tak rozpoczęła się wielka kariera Grubby, która trwała wiele lat. Barwy klubowe AZS-AWF Gdańsk reprezentował w latach 1976 – 1985. Natomiast w 1985 roku rozpoczął występy w niemieckim klubie TTC Zugbrucke Grenzau, w którym grał do 1987 roku. Zawodniczą karierę zakończył w 1998 roku w klubie AZS-AWF Gdańsk, jednak wciąż poświęcał się tej dyscyplinie jako trener i działacz. Andrzej Grubba imponował techniką gry i zmysłem taktycznym. Niesamowita praca nóg te dziesiątki małych kroczków przy stole plus zabójczy bekhend – oto w skrócie przepis na sukces niezapomnianego Andrzeja Grubby.
W sumie Andrzej Grubba zdobył 26 tytułów Mistrza Polski. Wygrał turniej Europy TOP 12 w 1985 roku oraz Puchar Świata w 1988 roku. Piętnaście razy stawał na podium Mistrzostw Świata i Europy, zdobył jeden złoty medal. W Budapeszcie w 1982 roku wygrał rywalizację w grze mieszanej, występując razem z Holenderką Bettiną Vresekoop. Był jednym z pierwszych Europejczyków, który nawiązał walkę z Chińczykami, zdarzało się, że ich ogrywał. Trzykrotnie zdobył brąz Mistrzostw Świata, na Igrzyskach Olimpijskich nie zdobył żadnego krążka. To dzięki niemu Polacy pokochali tenis stołowy w latach osiemdziesiątych. Sprawił, iż cały kraj zaczął interesować się sportem, na jego mecze przychodziły tłumy kibiców, nie dla każdego starczało miejsca na trybunach. Nie żałował niczego, gdyż czuł się spełniony, medale nie miały dla niego wielkiego znaczenia. Największym sukcesem, który zawsze wspominał, było zwycięstwo w plebiscycie na najlepszego sportowca za rok 1984.
W 2004 roku lekarze wykryli u niego raka płuc. Był wojownikiem i utrzymywał optymizm mimo choroby. Chemioterapia wyniszczyła organizm, bywało iż ludzie nie rozpoznawali w nim dawnego zawodnika. 21 lipca 2005 roku w wieku 47 lat odeszła legenda sportu. Andrzej Grubba zmarł w swoim pokoju pośród setek pucharów, które zdobył w trzydziestoletniej karierze.
Zdobył odznaczenia takie jak: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, jak również odznaczenie – „Osobowość 60-lecia Kroniki Sportowej – Polskie Radio”.
Magdalena Walczyk-Brzezińska
